‘‘Biz, çoğu kimseye nasip olmayan bir sevginin kahramanlarıydık."
"Kimdim? Neydim ve neyle boğuşuyordum? Belki de anlatmalıydım. Kim bilir, belki de içimde babaannemden sonra biriken zehri bir akıtsam, zihnimdeki duman kalkar, yolum aydınlanır ve ben yaşadıklarımdan çok etkilenmeden olayları çözmeye çalışırdım. Ama ben en iyi yaptığım şeyi yaptım ve sustum. Aslında içimdeki ses çığlık çığlığaydı. Duyanım yoktu. Sonra çenemde elini hissettim. Kafamı kaldırıp eğildi ve gözlerimin deri ...